Douwe Jan Post

Een deel van mijn verhaal, één deel van mijn reis…

Vele wegen kent het leven en een daarvan heb ik te gaan…

Hoi, mijn naam is Douwe Jan Post. Ik ben geboren op 11 december 1971 in Spijkenisse op het Zuid-Hollandse eiland Voorne Putten. Eind jaren ‘60 hebben mijn ouders zich vanuit Friesland hier gevestigd voor het werk van mijn vader. Na enige jaren hier gewoond te hebben besloten mijn ouders terug te verhuizen naar Friesland. Hier heb ik mijn verdere jeugd doorgebracht.

Ruim 20 jaar later verhuis ik samen met mijn vrouw van onze studieplaats Utrecht naar de stad Zutphen in verband met haar werk. Hier wonen we nu samen met onze 2 kinderen. Typerend voor mij is dat ik deze beweging om de ander te volgen, of pas in beweging te komen als de ander gaat of iets voorstelt, goed ken. Wachten en afstemmen op de ander en weten wat die wil of nodig heeft zijn kwaliteiten die me in het leven veel gebracht hebben en waar ik tegelijkertijd in vastgelopen ben. Eigen initiatief nemen en iets doen wat goed voelt voor mijzelf is een hele en helende taak.

Met een vader die veel afwezig was, groeide ik op aan de zijde van mijn moeder. De lege plek naast haar. Zo werd ik meer een moederszoon. Om als kind intact te blijven ben ik mij zoveel mogelijk gaan richten op mijn moeder. Door bij mijn moeder te kunnen blijven heb ik ook iets van mezelf ingeleverd. Iets ging er ‘verloren’.

De tekens verstaan

In mijn kinderjaren, tijdens de vele afwezige momenten van mijn vader kocht ik met gestolen geld uit zijn ‘rijksdaalderpotje’ lucifers om daarmee uit het zicht van mijn moeder ’stiekem’ vuurtje te steken. In het gemis naar een aanwezige vader voelde ik een diep verlangen in mijzelf me te verbinden met een mannelijk element. Zo bracht ik het ‘verloren’ destijds al in beeld.

Vastlopen

In de latere jaren hierna liep ik naast alle mooie momenten, regelmatig vast in het leven. Dit uitte zich uiteindelijk in depressieve, burn-out klachten en uitingen van grenzeloosheid. Na een tweede ronde cognitieve therapie kwam ik in contact met systemisch werk, lichaamswerk en mannenwerk. Ontmoeting en ervaringsgerichte therapievormen waarbij het accent ligt op het doorvoelen en minder over het er over hebben. Op deze plekken leerde ik weer hoofd, hart en buik te verbinden.

Terug naar de bron

Tijdens een van mijn eigen (familie)opstellingen werd het zo mooi zichtbaar, daar stond ik dan. Afwachtend en dicht bij moeder en vader wat op afstand. Het was zo voelbaar hoe de levensenergie in mij terugstromende en er een voorwaartse beweging ontstond toen de begeleider een representant inbracht en aan mij vroeg; voor wie staat zij? Ik wist het meteen. In het vastpakken kon ik voelen hoe ik mij op een diepe laag weer verbond met mijn eigen ‘vuurkracht’. Zo kwam dat deel van mij weer in beeld, dat wat ooit ‘verloren’ was gegaan. Mooi was te zien hoe ik in de eerste beweging er met mijn vuurkracht vandoor ging. Het was alsof ik het uit het zicht van mijn moeder wilde houden. In het uitspreken naar mijn moeder van de zinnen, ‘dit hoort ook bij mij’, voelde ik de weg vrijkomen naar mijn vader…

Voeden

Met angst en tegenzin heb ik mij enkele jaren geleden aangesloten bij een mannengroep. Ik werd er destijds door een vrouw op geattendeerd, hoe mooi kan het zijn. Na een periode gestopt te zijn heb ik op eigen initiatief me weer verbonden met een groep. Wat kan ik nu uitkijken naar deze ontmoetingen. Een plek tussen de mannen waar ik kan werken aan mijn kracht en kwetsbaarheid. Waar ik met al mijn angst, verdriet, boosheid en blijheid kan zijn. Het voedt me. Ik kom weer meer in mijn eigen kracht, ik kom weer dichter bij mezelf.

Samen

Mijn grootste winst van ‘dit werk’ is dat ik mijn lijf weer serious neem, Er is naast denken nu ook weer voelen. Ik durf mijn hart weer te volgen. Er ontstaat een wil tot bewegen. Het gaat weer stromen. Er is naast ruimte voor de ander nu ook ruimte voor mijzelf.

Zelfstarten een nieuwe beweging

Vele professionele opleidingen op  het gebied van systemisch werk en lichaamswerk heb ik gevolgd. Samen met al mijn werk en levenservaring voel ik een diep verlangen mijn begeleiders kwaliteiten in te zetten en op mijn eigen wijze vorm te geven. Zo ben ik nu systemisch coach geworden.

Welkom, en ik loop graag een stuk met je mee!